معرفی رویکرد مبتنی بر روش DDP

چکیده:

یکی از اصلی‌‏ترین اقدامات مدیریتی اثربخش برای هر شرکت این است که میان فعالیت‌های اکتشافی (فرآیندها و برنامه‌ها با هدف شناسایی و کشف فرصت‌های جدید) و فعالیت‌های استخراجی (بهره‌برداری سودآور از موقعیت‌ها، دارایی‌ها و فرصت‌های موجود) توازن ایجاد کند. در واقع، سبد فرصت‌‏های کسب‌‏وکاری هر شرکت باید برمبنای درجات مختلف ریسک متوازن باشد.

• در پروژه‌های رشد با حرکت از سمت کسب‌وکارها و محصولات مشابه به سمت فعالیت‌های جدید احتمال شکست افزایش می‌یابد به‌گونه‌ای که در کسب‌وکارهای کاملاً جدید و نامرتبط این احتمال تا 95 درصد نیز می‌رسد.

با این حال یکی از نکات مهم در زمینه‌ی ورود به کسب‌وکارهای جدید ارزیابی درست پروژه‌ها با استفاده از ابزارهای مناسب است. بسیاری از شکست‌های دردناک برنامه‌‏ها و اقدامات با هدف رشد خارق‌‏العاده تنها به این دلیل است که مدیران از ابزارها و رویکردهای نامناسب به منظور ارزیابی، برنامه‌‏ریزی و مدیریت آن طرح رشد استفاده کرده‌اند. به عنوان مثال، زیان 1 میلیارد دلاری والت دیزنی در سال 1994 در پروژه‌ی احداث پارک سرگرمی دیزنی‌‏لند پاریس، نمونه‌‏ای از نتایج دردناک تصمیم‌گیری اشتباه به ‏واسطه‌ی اتکا به ابزارهای سنتی ارزیابی فرصت‌‏های کسب‌ وکاری بود.

•  در مجموع با توجه به غیرتکراری و منحصر به فرد بودن نتایج در هنگام ورود به حوزه‌های کسب‌وکاری جدید که منجر به کمبود اطلاعات می‌شود، نمی‌توان از ابزارهای تنزیل جریانات نقدی (DCF) همانند تکنیک‌‏های NPV و IRR استفاده نمود.

•  برای غلبه بر اشکالات روش‌های سنتی ارزیابی پروژه در هنگام ورود به حوزه‌های کسب‌وکاری جدید، رویکرد جایگزینی با عنوان رویکرد برنامه‌ریزی مبتنی ‏بر کشف (DDP) ارایه شده است. در این رویکرد جدید، به‏ جای پیش‌‏بینی جریانات درآمدی و هزینه‌‏ای و سپس تنزیل آن‌ها و برای مثال پیش‏بینی ارزش فعلی پروژه، یک ارزش قابل قبول حداقلی برای پروژه متصور می‌‏شود و آنگاه پیش‌ فرض‌‏ها و مفروضات کلیدی که باید محقق شود تا این پروژه با این ارزش حداقلی محقق شود، شناسایی و مورد تحلیل قرار گرفته و در مایل‌استون‌‏های مشخص، اعتبار آن‌ها چک می‌‏شود. در صورتی که حتی یکی از این مفروضات کلیدی قابل تحقق نباشد، آنگاه پروژه رد می‌شود. در مجموع با توجه به توضیحات فوق باید گفت روش ارزیابی پروژه‌ها با توجه به نوع سرمایه‌گذاری و ارتباط آن با کسب‌‏وکاری فعلی متفاوت است.

در واقع، این تکنیک به مدیران کمک می‌‏کند تا طرح‌‏های برجسته و قابلی برای پی‌گیری آینده‌های قابل تصور توسعه دهند، این‌که آینده‌ی صحیح در کجا خوابیده است را فرا بگیرند، پیش‌‏فرض‌‏های خود را در خصوص این آینده‌‏ها به چالش کشیده و مورد آزمون قراردهند و کم‌ترین میزان هزینه را صورت دهند. به‌کارگیری این تکنیک جدید منجر به کاهش قابل ملاحظه‌ی ریسک برنامه‌‏های رشد، نسبت به رویکردهای سنتی می‌شود.

برای دریافت متن این مقاله روی لینک زیر کلیک کنید.

چگونه فرصت‌های جدید سرمایه‌گذاری را ارزیابی کنیم؟